Grootvadders Immen

Der Bienenfreund 1863 Oel auf Leinwand 62,5 x 50,5 cm

Mien Grootvadder leev in en witte Huus in mien Heimatdörp Welt – un mit em verbinn ik mien schönsten Beleevnissen ut de Kinnertiet. He weer Imker – un nich blots dat, he weer ok en Immenfründ. Nienich hett en Imm em mal staken, un wenn doch, denn weer dat ut Versehn. Denn harr he sülven nich oppasst un harr een vun de lütten Deerten in de Kniep kregen.

Un sünst snack he ruhig mit ehr, wenn he in sien Immenschuer togang weer. He harr ok en Piep mit Rökertabak gegen dat Steken. Man dat weer man blots so – egentlich keem he ok ahn dat Dings mit de Immen torecht.

Avends lees he in en richtig ool Book – „Die Grundschule des Imkers“. As ik en lütte Deern weer, bookstabeer ik mit dörch düt Book, schreven in Fraktuur. Dat weer nich eenfach för mi, man ik weer heel un deel faszineert vun Opas Immen. Bald stünn dat ganz fast för mi: wenn ik groot weer, wull ik Imkerin warrn!

Dor is denn nix vun worrn naher – schaad egentlich. Man so geern denk ik noch an den söten Honnig ut den Wass, den wi utsugen dörven as Kinner. So lecker weer dat! De Immen kregen Zuckerwater vun mien Opa – anners güng dat ja nich. He harr ehr den Honnig wegnahmen, un so müssen se ja wat to’n Överleven kriegen.

Gesamten Artikel online lesen oder Print-Ausgabe bestellen

Marianne Ehlers
Referentin för Nedderdüütsch un Freesch bi den
Sleswig-Holsteenschen Heimatbund