Biikebrennen – Dat Füer schall brennen

Biikebrennen

Tosamen mit de nedderdüütschen Bühnen in Noorddüütschland steiht dat Biikebrennen siet Dezember 2014 in de List vun dat immaterielle Kulturarv in Düütschland. Bi de Bühnen geiht dat um de ole Traditschoon vun’t Theaterspelen op Platt. Bet vundaag hen hölpt dat düchtig bi dat Fastholen vun uns Regionalspraak.

Man nu de lange Geschicht vun dat Biikebrennen: Fröher, ja fröher in’t Middelöller – do schull so en Füer böse Geister wegdrieven un de frische Saat Schutz geven. So glöövt man tominnst. Later maken de Fruunslüüd op de noordfreeschen Inseln för ehr Mannslüüd langs de Küst en Reeg vun Füer an, dormit de seker losfohren un Wale fangen kunnen. En ole Geschicht vun de Insel Sylt vertellt, dat düsse Füersignalen ok för de däänschen Mannslüüd op dat Festland gullen. Denn wüssen de Bescheed – de Inselfruuns weren nu alleen un bruken Hölp op den Hof bi de Arbeit un bi „annerswat“.

An’n annern Dag, den 22. Februar, weer de Petridag. Denn güng dat wedder los na de Winterpaus mit dat Schippern un Fischen. In’n 17.un 18. Johrhunnert weren de Füer man lütt, man liekers kunnen sik de Seefohrers un Walfängers dorna richten un ehren Weg innen. Eerst in de Mitt vun dat 19. Johrhunnert geev dat de groten Füerhopens. De kennt wi bet vundaag, seht ut as woanners dat Oosterfüer. Un siet de Tiet is ok de 21. Februar as Dag för de Biike fastleggt.

Gesamten Artikel online lesen oder Print-Ausgabe bestellen

Marianne Ehlers, Dipl.-Bibl.
Referentin für Niederdeutsch und Friesisch beim
Schleswig-Holsteinischen Heimatbund (SHHB)

Zur Website des SHHB