Willkamenskultur un Kulturschock

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Wo gediegen dat doch bi uns inricht is: Dor büst den eenen Ogenblick noch Füer un Flamm bi een Saak, snackst dorvun, hest groote Plaans un Ideen, dat verfolgt di in’n Slaap; man na een Stoot kaamt anner Gedanken dorto, drievt de olen bisiet, schient mitmaal wichtiger to wesen. Denk mal blots dree Maanden trüch – woans weer dat noch mit de Flüchtlinge?

Ik kann mi dor noch good an erinnern: Nachens, Klock dree, München, Starnberger Bahnhoff: dor kemen se an, de Stackels, de meist nich mehr as jümehr Leven redd harrn, in de Waggons tohoop pramst as Veeh. Welk ut den Neejen Oosten – Syrien, Afghanistan, Balkanroute över Mazedonien, damals güng dat noch; anner ut Noordafrika, Libyen, Lampedusa, neem ’n Deel vun jümehr Frünnen afbuddelt weer. Stünnen dor, harrn swegen, harrn sik meist nich röögt, hebbt blots tövt – dat harrn se op jümehr Reis all hunnerte Mal beleven müsst. Un denn poor hunnert Münchner ümto, toeerst ’n beten töögsam, mit Luftballons, Plakaten, Willkamen, Büdels un Kartons mit wat to Eten, Kledaasch, ’n beten Speeltüch für de Lütten – een müss sik ja erst in düsse Situation rin Finnen!

Willkamenskultur. Dor brukt wi nich över snacken. Un wo sik dat in de Weken dorna wieder entwickelt hett, dat weet wi ja ok: Barg Lüd, de sik erkunnigen dän, woneem se sik „persönlich einbringen“ kunnen, as Dolmetschers, bi’t Düütsch lehrn, to’n Kinner oppassen, bi dat Utfüllen vun Formularen hölpen – un wat se nich allens spennt hebbt, vun de Babymütz över Möbels bet to Köhlschapps!

Man denn is dor dat tweete Woort opdükert: Kulturschock! Wat denkt sik denn ’n Mitbörger vun uns dorbi, wi Lüüd vun dat Gastland? Bi veele kaamt dor so ünnereerdsche Ängsten hooch; se denkt, dat nu morrns Klock söß statts Klockenlüden de Muezzin ropen deiht, dat dat Dörp villicht in ’n poor Johrn twee Toorns hett – Karktoorn un Minarett; se hebbt mit Grugeln höört, dat dat bi de Suldatens bold nich blots ’n Militärgeistlichen geven schall, sünner ok Beopdragte för Muslimen; un all socksen Kraam.

Kulturschock – dat kannst du jo sülvst an’t eegen Lief beleven, wenn du ut Bayern kümmst: Gah mal morrns Klock söben in Bargteheide na’n Bäcker, riet de Dör apen un segg mit kernige Stimm: „Grüß Gott!“ – un all scheet in’n Dutt, dreiht sik üm un kiekt di verbiester an; un dat Chaos is perfekt, wenn du denn noch „drei Semmeln, eine Maurerloabn und zwei Auszogne“ bestellen deihst. Kulturschock annersrüm: Du geihst in München to’n Bäcker un seggst „Moin Moin, bitte zwei Brötchen, ein Hörnchen und einen Stuten!“

Wolfhard Sauerbrey, Initiator des Platt-Stammtisches München, über Willkommenskultur und Kulturschock

Diesen Artikel online lesen oder Print-Ausgabe bestellen