Slammen – wat is dat denn?
Is dat doof? Is dat Schiet?
Slammen is wat Schönes,
un de Weg is nich wiet
hen na Lyrik, hen na Prosa,
schallst mal sehn, mit de Tiet,
dorum daal vun dien Sofa
un veel Spaaß mit de Lüüd!
So kann en plattdüütschen Poetry Slam hier in uns Land anfangen – de Lüüd vun’t Sofa halen un aktiv mit inbinnen, dat is doch wunnerbor! Un wenn bi dat Begröten al düchtig in de Hannen klappt warrt, denn heet dat: so blift dat bi den Avend över! Wokeen kann an’n besten Texten op Platt daalsabbeln? Dat wöllt wi doch mal sehn! So seggt de Moderater un leggt denn los: So, Lüüd – un nu mööt wi eerstmal wat verkloren! Wat is denn nu egentlich Poetry Slam?
Toeerst mal höört sik dat ja engelsch an. Is dat ok – dat heet, beter seggt: amerikaansch. Un jüst dor kümmt düsse niege Form vun Poesie, vun Vördragskunst ok her. Dat weer in Chicago, in dat Johr 1986. Do funn de Performance-Poet Marc Kelly Smith dat langwielig un överhaalt, an en Disch mit en Waterglas dorbi to lesen. Un so dach he sik en niege Form ut: Poetry steiht för Dichtung un slam heet soveel as: toknallen, toslagen, een in’t Gesicht hauen, een daalmaken. Dor warrt vertellt, dat Marc Kelly Smith düt Woort „Poetry Slam“ infullen is, as he en Journalist an’t Telefon harr un he sik jüst en Baseball-Speel in’t Feernsehn ankieken dee. Een weet nich, wat dat stimmt, tominnst is dat en feine Geschicht.
Smith hett denn ok glieks en poor Regeln opstellt, de meist överall gellen doot: Poetry Slam is en Wettstriet vun Bühnendichters – jedereen hett 5-6 Minuten Tiet, um en egen Text, keen frömden Text, vörtodregen. Dat kann butenkopps ween, man mit Zeddel geiht ok. Dat kann Lyrik ween, dörv sik riemeln, mutt aver nich. Dat kann ok Prosa ween – oder irgendwat dortwüschen. Dat gift keen Requisiten, keen Kostüme, un ok keen Musik. Af un an hett mal een en Hoot op den Kopp, man dat maakt denn nix.
Anseggt is de frie Dichtkunst – un dat schall ok Lüüd geven, de sik dat ganz spontan utdenkt. Vun Chicago ut güng de Poetry Slam denn in de 90er Johren dörch ganz Noordamerika – un keem ok al in Düütschland an, dat eerste Mal 1994 in Berlin. Berlin is bet vundaag hett sowat as en Metropool för de Slammers. Un wat Smith in Chicago weer, dat is in Berlin Wolf Hogekamp, de siet 20 Johren dormit togang is.
Man ok Sleswig-Holsteen mutt sik gornich versteken, al 1999 weer dat eerste Mal de Kieler Poetry Slam. Björn Högsdal is dor een vun de wichtigen Lüüd in de Szeen, dat weet wi al vun den hoochdüütschen Artikel. He is ok ümmer dorbi, wenn de NDR inladen deit to’n Slammen. Dat is en poor Johr her, do harrn NDR-Lüüd in uns Land de Idee: düssen Kraam kunn een doch wunnerboor op Platt maken! Un nu hett dat al en ganze Reeg vun richtig feine grote Poetry Slams op Platt geven – in Flensborg un Husum, in Hamborg in’t Ohnsorg Theater, in Berlin in de Landesvertreden vun Sleswig-Holsteen, in’n Kiel in’n Plenarsaal vun’n Landdag, in Büdelsdörp bi de NordArt …. överall in’t Land un dor över weg – op Platt!
…
Gesamten Artikel online lesen oder Print-Ausgabe bestellen
Marianne Ehlers
Referentin för Nedderdüütsch un Freesch bi den
Sleswig-Holsteenschen Heimatbund